Budowę rozpoczęto jesienią 1953 roku, a oddano do użytku 31 sierpnia (sobota) 1958r – przez ten okres pomimo wielu trudności, zwątpień, wahań wszyscy mieszkańcy wierzyli, że to, co ma służyć ich dzieciom jest sprawą honoru tej tak mocno doświadczonej przez własny wybór (komasacja) i los (wysiedlenie) wioski. Należy tu dodać, że budowa Szkoły jest cały okres firmowana przez kierownika szkoły w Wielączy Podduchownej pana Władysława Kruszyńskiego, co absorbowało jego siły i czas, jako szkoła filialna w budowie. Takie rozwiązanie było niezbędne, bo nie było możliwości zatrudnienia kierownika szkoły w budowie, a ktoś musiał od strony formalnej być za to odpowiedzialny. W kronice S.P. w Wielączy tak zapisano: ” Przez okres minionych wakacji (1958) trwała nieustanna praca przy budowie szkoły w Wielączy – Komasacji. Dążeniem całego społeczeństwa było uzyskać na dzień 1 września nowe warunki pracy, by tym sposobem poprawić wyjątkowo trudną sytuację lokalową, w jakiej od wielu lat znajduje się tamtejsza szkoła filialna. Pracowano, więc bez przerwy od wiosny do ostatniego dnia sierpnia, w którym to dniu nastąpiło uroczyste otwarcie wykończonej części budynku. W połowie lipca na mury zrębu wciągnięto więźbę dachową – a w ludzi wstąpiła otucha zrealizowania podjętego dzieła w terminie. Fakt ten podtrzymywał na duchu tych, którzy pokładali nadzieje i siły swych mięśni, parli na przód do celu oraz obudził innych – którzy wątpili i ociągali się”.
Wysiłek i trud włożony w powstanie tak pięknego dzieła, jakim była nowa szkoła dostrzega ówczesna prasa. 24 sierpnia 1958 roku ukazuje się artykuł w Głosie Nauczycielskim nr. 34: „W Wielączy z inicjatywy nauczyciela (faktycznie to kierownika S.P. w Wielączy Podduchownej) buduje się tu piękny budynek szkolny o czterech izbach lekcyjnych, świetlicy, kancelarii, pokoju nauczycielskiego oraz trzech mieszkaniach dla nauczycieli. Duża w tym zasługa Komitetu Budowy Szkoły, z których najbardziej aktywni to: przewodniczący Józef Koziołek, Feliks Garbaty, Eugeniusz Kasiedczak, Tadeusz Hałasa, Jakub Olszewski, Józef Szczygieł, Jan Byk, którzy nie tylko opracowali projekt rzucony na zebraniu gromadzkim przez kolegę Kruszyńskiego, ale wzięli się do roboty. Głównymi źródłami wpływów Komitetu stały się zabawy połączone z loterią, opodatkowanie się gospodarzy po 100 zł. od domostwa, pomoc Gromadzkiej Rady Narodowej, pomoc Zarządu Gminnej Spółdzielni. Potrzebne sosny na belki, krokwie i itp. ofiarowali rolnicy z własnych lasów. Społecznie wykonywali oni również wszystkie prace niefachowe, a w części nawet specjalistyczne.
Nowy rok szkolny rozpoczął się 1 września w 1958 roku. Do obwodu szkoły należało 94 uczniów z klas I, II, III, IV, V, VI. W szkole została zatrudniona nowa kadra pedagogiczna z kierownikiem szkoły Panem Edwardem Wróblem. Od tego momentu mury tej szkoły opuściło wielu absolwentów. Szkoła nadal jest dla tej miejscowości jedynym miejscem zdobycia wiedzy, rozwoju własnej osobowości, życia kulturalnego.